Kasteel Horn -parkaanleg- (rijksmonument nummer 510031)

De parkaanleg bestaat uit de oprijlaan, een parkgedeelte rond het kasteel, het parkgedeelte met lange vijver, de Franse tuin, de moestuin en uit weilanden.

De oprijlaan is het verlengde van de Kasteelstraat en loopt verder in zuidoostelijke richting waar hij eindigt op de weg langs het Lateraalkanaal. Vroeger, voordat het kanaal in 1972 gegraven was, kwam de laan via een flauwe bocht uit op de Rijksweg. De laan heeft een puinverharding en wordt aan beide zijden geflankeerd door een enkele rij oude zomereiken. Aan het kanaaleinde van de laan staan geen bomen. Het tracé van de laan is van circa 1800. Ter hoogte van de toegangsdam naar het kasteel ontbreken bomen en verbreedt de verharding zich tot een soort vaaggevormd voorplein. Hieraan liggen de twee poorten naar het park en de moestuin, de Franse tuin en enkele bijgebouwen.

Het parkgedeelte rond het kasteel ligt in de inmiddels droge bedding van de kasteelgracht. Het noordwestelijke stuk gracht voerde in het begin van de 20e eeuw nog water, zeker in de winter. In dit deel zijn nog de restanten van twee bakstenen bruggenhoofden. Verder een ijskelder in de oksel van de ringmuur. De verbinding (over de droge gracht) tussen de Kasteelstraat en het kasteel wordt gevormd door een brede oplopende aarden dam. Hier heeft een brug gelegen.

Het parkdeel met de lange vijver stamt waarschijnlijk uit de tweede helft van de 19e eeuw, waarbij het zuidelijk gedeelte het jongst is. Vanuit het kasteel is er zicht over de vijver op Roermond. Er zijn via halfverharde paden verschillende wandelingen mogelijk. Over de vijver liggen twee bruggen.

De Franse tuin heeft een eenvoudige geometrische aanleg aan de noordkant van de Kasteelstraat tegenover de dam en bestaat uit gazon (met vaas), waar omheen een brede border met onder andere rozen en bloeiende struiken.

De moestuin ligt achter de grote schuren. De toegang is via een poort naast de remise. De moestuin is omgeven door muren, deels verdwenen of ingestort. Verder de restanten van een druivenkas.

De weilanden (sommige vroeger gedeeltelijk boomgaard) vormen de rest van het complex. Zij behoren niet strikt tot de parkaanleg, maar zijn wel beschermingswaardig als landschappelijk-visuele buffer.

In het jaar 2000 zijn het kasteel, het park en de omliggende landerijen, aangewezen tot ‘historische buitenplaats’ met een bijzondere cultuurhistorische waarde.